Keywords

‘Eerlijk en authentiek’, zijn niet zomaar de sleutelwoorden binnen dHW ACADEMY. In een wereld waar social media ervoor zorgen dat begrippen als ‘echt’ en ‘oprecht’ het steeds vaker moeten afleggen tegen ‘nep’, ‘fake’ en ‘namaak’ lijken de twee keywords op een bedreigde diersoort. Maar net als bij natuurbescherming, wordt de behoefte aan wat echt, oprecht of met een ander woord ‘menselijk’ is, alsmaar groter.

V.l.n.r.: Rob Jetten, Beau van Erven Dorens en Britt Dekker

Rob Jetten

De tweede week van oktober 2018 liet de Nederlandse televisie van beide fenomenen, in het bijzonder de twee uitersten, krachtige staaltjes zien. Daar was aan de ene kant het mediaoptreden van Rob Jetten, de opvolger van Alexander Pechtold als voorman van D66. Jetten kreeg in no time de bijnaam ‘Robot Jetten’ vanwege het feit dat welke vraag hij ook voorgeschoteld kreeg, zijn antwoorden van tevoren ingestudeerd leken. Hij wekte de indruk dat wat de interviewer wilde weten er voor hem niet toe deed. Een paar voorbeelden:

  • Rob Jetten in een tweet van parlementair journalist Frits Wester
  • Of uitgebreider in een kennismakingsgesprek bij Jeroen Pauw, die Jetten vroeg hoelang hij al wist dat Pechtold zou stoppen (vanaf 4,34 min)
  • En dan gaat ook de satire ermee aan de haal zoals in Zondag met Lubach
  • En de mannen van Veronica Inside gaan er in hun commentaar als gewoonlijk met de zeis overheen
  • Rob Jetten wordt letterlijk ‘Robot Jetten’ bij Dumpert

Ook de schrijvende pers beschrijft en analyseert de eerste media-optredens van Jetten van links tot rechts:

Theodor Holman in Het Parool:
“We hebben er weer een gladpiemel bij: Rob Jetten. Een gladpiemel is een in donkerblauw gestoken tot piemel gepromoveerde politieke gladjanus van rond de dertig. Om de zinnen die hij uitspreekt lijkt een condoom met zaaddodende past te zitten.

Tom-Jan Meeuws in NRC-Handelsblad:
“Het probleem met Jetten is dat het verlangen naar politieke regie ten koste ging van de politieke oprechtheid. In al die optredens zag je een man die de werkelijkheid – namelijk zichzelf – angstvallig verborgen hield in ruil voor zinnen waarvan je halverwege al wist dat ze in nietszeggendheid zouden eindigen.”

Marcel Peereboom Voller in De Telegraaf:
“De mens Jetten verschool zich achter de politicus. En die bolster bleek bijzonder hardnekkig.  Hij gebruikte de wapens van een politicus onder vuur – dooddoeners en ingestudeerde oneliners – om alle vragen van de gastheer te pareren. Dit terwijl hij niet eens onder vuur lag.”

Beau van Erven Dorens

Dan die andere opmerkelijke mediagebeurtenis in dezelfde week: Het Gouden Televizier-Ring Gala. Daar gebeurt het tegenovergestelde van wat Rob Jetten op grote schaal is verweten. Uitgerekend op een feestavond als deze, waarop de glitter en glamour oogverblindend toeslaan en de BN’ers zich op de rode loper nog meer uitsloven om gezien, gefilmd, gefotografeerd en geïnterviewd te worden. Juist op deze avond waar de schijn, de kitsch, de gebotoxte hoofden en de Facebookvocabulaire hoogtij vieren, zijn daar twee pareltjes van eerlijkheid, oprechtheid, menselijkheid en authenticiteit. Programmamaker Beau van Erven Dorens en medepresentator van het gala Britt Dekker.

Kijk hoe Van Ervens Dorens zijn Televizier-ster in ontvangst neemt. Hij trommelt zichzelf niet op de borst of draagt een quasi-bescheiden voorbereid toespraakje voor. Nee, hij presenteert zichzelf, al improviserend, als de loser die eindelijk na 20 jaar sappelen op televisie eindelijk een prijs heeft gewonnen. En in plaats daarvoor zelf de eer op te strijken draagt hij de Televizier-ster op aan de mensen bij wie en met wie hij zijn programma’s heeft gemaakt in de hospices, de gehandicaptenzorg, tbs-klinieken, enz.

Over die programma’s praat Matthijs van Nieuwkerk voor het gala in De Wereld Draait door. Daarin complimenteert kunstvlogger Stephanie Afrifa, tafeldame van dienst, halverwege Van Erven Dorens en zien we een typerend fragment van de aanpak van Van Erven Dorens.

Afrifa: “Het gaat niet alleen om de mensen die jij interviewt, maar ook heel erg over jou. Jij stelt je zo kwetsbaar op, je laat weten dat je ook vooroordelen hebt, zoals bij Sherpa, dat gehandicapten ondersteunt. Je erkent dat je niet had gedacht dat je hen als mensen zou gaan zien, wat heel heftig is. Maar het laat ook jouw proces zien, hoe je empathie ontwikkelt en leert communiceren met die mensen. Misschien is dat bij gehandicapte mensen wat makkelijker, maar bij die tbs’ers kun je zien dat je ook wel bang bent en doe je je masker als interviewer helemaal weg, dat zet je af en dat vind ik heel knap. Ik denk dat heel veel mensen zich hierin herkennen.”

Ook een hoge internationale communicatiemanager van Vodafone probeert in een column onder woorden te brengen wat toch het geheim is met Van Erven Dorens als hij ook de Televizierring wint: “Laten we eerlijk zijn: Beau van Erven Dorens is een van de grootste kakkers op de Nederlandse tv. Amsterdamse corpsbal uit een goed milieu, compleet met dubbele achternaam en vooral, een hart van goud. Zijn warme  persoonlijkheid openbaart zich met name als hij op bezoek gaat bij ‘onzichtbare’ groepen in de samenleving. Beau toont emoties en blijft authentiek. En dan zijn vechtershouding. Na jaren van flops blijft hij het proberen, consistent en met opgeheven hoofd. Ali B werd ooit onze knuffel-Marokkaan, is Beau dan onze knuffel-corpsbal? Een tv-maker die zich kenmerkt door kwetsbaarheid en een open houding voor het onbekende en voor andermans opvattingen. Nederland sluit hem daarom in het hart. Terecht.”

En Arjen Fortuijn, tv-recensent van NRC-Handelsblad: “Een verdiende prijs, om het doorzettingsvermogen waarmee Van Erven Dorens na elke mislukking én na elk succes is blijven zoeken naar nieuwe plannen en programma’s. En uiteindelijk ontdekte hoe hij televisie kon maken door juist niet het hoogste woord te voeren, maar naar de zijkant van het beeld te stappen en daar de wereld over zich heen te laten komen.”

Britt Dekker

Maar in de schaduw van alle wereldberoemdheden in Nederland, is er nog iemand die zonder het te beseffen de woorden ‘eerlijk’ en authentiek’ het volle pond geeft: medepresentator Britt Dekker van het Gouden Televizier-Ring Gala. Zij ontpopt zich naast Beau als tweede knuffelpersoonlijkheid. In een interviewtje van nog geen anderhalve minuut laat Britt zichzelf zien: ontwapenend.

Britt geeft spontaan (en onbewust?) aan wat eerlijk en authentiek in de media betekenen. Op de vraag of zij hoopt ook een prijs te winnen als beste presentatrice of talent antwoordt zij: “Dat zou toch te gek zijn! Maar weet je wat het is: Ik ben op tv meer mezelf. Ik ben toch niet echt een presentatrice of een interviewer of wat dan ook. Ik ben niet echt een talent, ik ben gewoon mezelf en dan kun je toch niet echt wat.” Een ongekend misverstand bij Britt Dekker, waarvan we mogen hopen dat zij daar nooit achter zal komen.